Jerzy Kędra: Utrzymanie oświaty to palący problem wielu samorządów

Jeżeli chodzi o oświatę jest to wyjątkowo trudne zadanie dla jednostki samorządowej. Kłopoty związane są przede wszystkim z wypłatą dodatku wyrównawczego wynikającego z art. 30 Karty Nauczyciela oraz niewypłacaną w całości subwencją na ucznia. Odnosząc się do pomysłu prezydenta Poznania, abyśmy wzorem innych państw wprowadzili limit uczniów w obwodzie uważam, że być może sprawdziłoby się to w dużych ośrodkach, takich jak Poznań czy Warszawa, gdzie do jednej szkoły uczęszcza 1500-2000 uczniów. W małych wiejskich gminach, gdzie w sumie liczba uczniów we wszystkich placówkach oświatowych waha się w granicy 1700, tak jak w naszej gminie, pomysł ten jest nie do zrealizowania. Gminy wiejskie borykają się z problemami małej liczby uczniów w obwodzie, a zarazem w placówce, co czyni szkołę trudną do utrzymania. Przenoszenie uczniów z jednego obwodu do drugiego nie rozwiązuje problemu, bo i tak wiąże się to z likwidacją placówki.

Propozycja burmistrza Grodziska Mazowieckiego dotycząca prywatyzacji szkół, według mnie jest nie do przyjęcia. Po pierwsze – Konstytucja RP gwarantuje obywatelom darmowy dostęp do szkół. Po drugie – na terenach wiejskich prywatyzacja szkół jest raczej niemożliwa. Dzisiaj wieś nie jest zamożna, a prywatyzacja wiąże się z dodatkowymi opłatami. Najwięcej korzyści, według mojej opinii, mogłoby przynieść łączenie placówek oświatowych różnych obwodów.

Kierowanie oświatą, a także funkcjonowanie szkół w środowisku wiejskim, jak i w miastach byłoby łatwiejsze, gdyby państwo dawało subwencję na oddział, a nie na jednego ucznia. Jestem przekonany, że poprawiłoby to budżet nie tylko w mojej gminie. W najbliższych latach, jeżeli państwo będzie sumiennie przekazywało subwencje i zniesiony zostanie art. 30 KN, to sytuacja w oświacie może ulec poprawie, jednak nie zostaną rozwiązane wszystkie kluczowe problemy, z jakimi się boryka.