Tadeusz Wrona: Odeszła Ligia Urniaż-Grabowska
Była człowiekiem o niezwykłej wrażliwości społecznej, mądrym i prawym, oddanym ludziom, samorządności lokalnej, kochającym Ojczyznę.
Jako lekarz, pracowała w Nowym Dworze Mazowieckim, Legionowie i Warszawie. W 1980 r. zakładała struktury NSZZ „Solidarność”. Współpracowała z ks. Jerzym Popiełuszką w Duszpasterstwie Służby Zdrowia i Ludzi Pracy. W 1985 r. z ramienia Episkopatu Polski była obserwatorką procesu zabójców kapłana w Toruniu. Dzięki jej staraniom w miejscu jego uprowadzenia postawiono pomnik. Po wprowadzeniu stanu wojennego pracowała w Prymasowskim Komitecie Pomocy Represjonowanym i Internowanym. W 1982 r. została aresztowana wraz z córką, a następnie internowana w Darłówku. Po zwolnieniu w grudniu 1982 r. kontynuowała działalność opozycyjną współpracując ze strukturami podziemnymi NSZZ „Solidarność”. Była represjonowana i szykanowana przez Służbę Bezpieczeństwa. Po zamordowaniu Grzegorza Przemyka w 1983 r. opiekowała się jego matką, poetką Barbarą Sadowską. Od 1989 r. starała się o wznowienie procesu i wyjaśnienie prawdziwych okoliczności jego śmierci. Po 1989 r. była członkiem władz Regionu Mazowsze NSZ „Solidarność”, Rady Sekcji Służby Zdrowia Regionu Mazowsze oraz wiceprzewodniczącą oddziału NSZZ „Solidarność” w Legionowie.
W latach 1990–1997 była radną Rady Miasta Legionowa i Sejmiku Województwa Mazowieckiego, a w 1997 r. – wiceprezydentem Legionowa. Współtworzyła samorządową Ligę Krajową i była członkiem Zarządu, również w obecnej kadencji.
W 1997 r. zdobyła mandat senatora IV kadencji w ówczesnym województwie skierniewickim z listy Akcji Wyborczej Solidarność z ramienia Ligi Krajowej. Była członkiem komisji: Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Spraw Emigracji i Polaków za Granicą.
Była odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Wolności i Solidarności.
Jeszcze miesiąc temu była z nami na uroczystości XX edycji Nagród im. Grzegorza Palki.
W wypełnionym przyjaciółmi kościele w Chotomowie brzmiały słowa modlitwy i wspomnień oraz niezwykły głos Antoniny Krzysztoń. Ostatniemu pożegnaniu na cmentarzu towarzyszyła orkiestra i kompania honorowa Wojska Polskiego, hymn państwowy i salwa honorowa.
Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie.
Tadeusz Wrona
2017-12-05 08:26:00
powrót
Dołącz do dyskusji na stronie
»